Spektrum organizacji, które mówią o problemach jakie zostały zasygnalizowane w artykule „kiepskie sądy i prokuratury” w „Rzeczpospolitej” z dnia 23 marca 2009 r. jest bardzo szeroki i potwierdza, że postulaty jakie one głoszą nie są bezpodstawne.

Od ok. 20 lat wiele organizacji  w różny sposób wypowiada się na tentemat, różne są problemy jakimi one się zajmują, jak i osoby, które siędo nich się  zgłaszają ze skargami. Są wśród nich odizolowywani oddzieci, są prześladowani przez komorników, kuratorów, są traktowaniopieszale w sądach, są ofiary przemocy domowej, są też fałszywieposądzeni o jej stosowanie, są oskarżeni o molestowanie własnychdzieci, są zamykani w szpitalach psychiatrycznych i aresztach w wynikupomówień i mafijnego wręcz sposobu działania wymiaru sprawiedliwości iorganów ścigania.

Sytuacja z jaką mamy do czynienia wynika z szeroko rozumianej dyskryminacji mężczyzn, która jest wynikiem szerzenia przez niektóre środowiska fałszywych teorii, że wszyscy mężczyźni są winni zła jakie dzieje się w naszym społeczeństwie. Wciąż wmawia się społeczeństwu, że to wszyscy   mężczyźni i tylko mężczyźni mają być odpowiedzialni za zjawisko przemocy domowej, której sprawcami są również kobiety. Wciąż wmawia się społeczeństwu, że sprawcami molestowania seksualnego dzieci mogą być tylko mężczyźni. Wytwarza się w ten sposób atmosferę wokół mężczyzn, której efekty w sposób szczególny ujawniają się w sądach rodzinnych. Nierzadko padają z ust sędziów na salach sądowych stwierdzenia, że mężczyzna nie może tęsknic za dzieckiem, że jest gorzej predysponowany do bycia rodzicem niż kobieta itd. Efekty tych przekonań, którymi przesiąknięte są sądy rodzinne widzimy w absurdalnych wyrokach łaskawie umożliwiających ojcu kontakt z dzieckiem po kilka godzin w miesiącu czy w przewlekłości lub oddalaniu wniosków o egzekucję kontaktów.
Indoktrynacja wroga dla mężczyzn zatacza coraz szersze kręgi. Dzisiaj nie są to już tylko sądy rodzinne, ale także prokuratury, policja i sądy karne. Powszechne jest w nich przekonanie, że oświadczenie kobiety, iż ojciec jej dziecka znęca się nad nim czy je molestuje są wystarczającym powodem do skazania takiego człowieka. Mężczyzna oskarżony, słabo poruszający się w gąszczu przepisów jest w zasadzie bezbronny.
Skąd się bierze takie przekonanie prokuratorów, sędziów, policjantów? Trudno powiedzieć. Na pewno ma na to wpływ długa i konsekwentna kampania skrywająca rzeczywiste intencje jej inicjatorów pod płaszczykiem szlachetnej walki z przemocą domową i insynuowaniu społeczeństwu, że to wszyscy mężczyźni są winni krzywdzie kobiet. Prze lata wisiały na ulicach plakaty w rodzaju „bo zupa była za słona” będące w istocie świadomym zabiegiem psychomanipulacyjnym. Efekty tego odczuwamy dziś wszyscy w postaci lawiny oskarżeń o molestowanie dzieci, znęcanie, ignorowanie naszych poniżających wręcz błagań w sądach o pomoc w kontaktach z dziećmi, tworzeniu fałszywych dowodów przez służby społeczne i organy ścigania przeciwko mężczyznom w sprawach o molestowanie czy znęcanie w myśl niepisanego przekonania, że mężczyzna z zasady jest winien itd.  Mimo że ruch na rzecz przeciwdziałania szeroko rozumianej dyskryminacji mężczyzn zatacza coraz szersze kręgi, to mężczyzna odczuwa przejawy dyskryminacji już nie tylko w sądzie rodzinnym, ale także karnym, prokuraturze i na policji.
Obecnie kuchennymi drzwiami próbuje się przeforsować kolejne zapisy w kodeksie karnym i ustawie o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, które przy tragicznie nieudolnym sposobie  działania systemu przeciwdziałania przemocy w rodzinie, sprowadzi niemal każdego mężczyznę wskazanego jako sprawca do obywatela drugiej kategorii. Potencjalnie każdy mężczyzna, który znajdzie w trudnej sytuacji rodzinnej może zostać odizolowany od dziecka, pozbawiony domu i prawa do obrony. Mentalność funkcjonariuszy wymiaru sprawiedliwości oraz organów ścigania sprawia, że już teraz mamy do czynienia z tym zjawiskiem. Projekty jakie zamierza się wprowadzić sprawią, że wiele osób wręcz zachęci to do pogłębiania tej patologii.
Nie pozwólmy by patologia ta stała się normą, bo w takim kierunku ewoluują te procesy.

Sławomir Mielnik